Pałac
W samym sercu Pojezierza Drawskiego, we wsi Siemczyno, znajduje się największy oryginalny barokowy pałac na Pomorzu Zachodnim, który możemy podziwiać do dzisiaj. Pałac został wybudowany w latach 1722-1726 przez Henninga Berndta von der Goltz.
Okazałą budowlę wzniesiono na planie podkowy z tarasem pośrodku o długości 122 stóp (ok. 35,38 m) i szerokości 72 stóp (ok. 20,88 m). Pałac posiadał obszerny hol, z którego podwójne schody dębowe o wysokości 4,5 metra wiodły do pomieszczeń towarzyskich, mieszkalnych i sypialnych. Uwagę zwracały sala rycerska, otwarte kominki oraz olbrzymie piece kaflowe.
Po kilkuset latach gospodarzenia w Siemczynie familii von der Goltz w roku 1793 posiadłość przeszła w ręce rodu von Arnim, którego przedstawiciele pozostaną tutaj przez następne 102 lata.
W 1905 r. pałac i posiadłość zakupił frankfurcki bankier Adolf Marwitz, który po roku odsprzedał siemczyński majątek Erykowi von Borcke. Ten ostatni jednakże sprzedaje posiadłość równie szybko, gdyż już w 1907 r. jej właścicielami stają się Hartwig i Mascha von Bredow.
Okres 1907-1914 był postrzegany przez właścicieli posiadłości jako spokojne i dostatnie czasy. Zarządzany przez Hartwiga majątek prosperował bardzo dobrze. Pałac został rozbudowany o skrzydło północne, dokąd przeniesiono kuchnię i pralnię mieszczące się wcześniej w piwnicach.
26 kwietnia 1927 r. Hartwig trafił do szpitala w Szczecinie, gdzie zmarł na anemię. Jego śmierć była wielkim ciosem dla rodziny von Bredowów, a gospodarzenie posiadłością spadło teraz na barki owdowiałej Maschy. Pod koniec lat dwudziestych pomorskie rolnictwo dotknął kryzys światowy, w wyniku czego w 1931 r. majątek ziemski w Siemczynie tonął w długach i był u progu bankructwa.
W czasie II wojny światowej dwaj najmłodsi synowie Maschy: Siegward i Wilfried polegli na froncie radzieckim w 1942 r. i w 1943 r. Pozostali członkowie rodziny von Bredow przeżyli wojnę. Dzisiejsi gospodarze siemczyńskiego pałacu utrzymują przyjacielskie kontakty z Mathiasem von Bredow (synem Wicharda), który od 2010 r. sprawuje funkcję prezydenta rodu von Bredow. Rozkaz ewakuacji mieszkańców wydano na 1. marca 1945 r., zbyt późno, by możliwa była skuteczna ucieczka na zachód większości Siemczynian. Radzieckie dywizje pancerne wyprzedzały kolumny uciekinierów i ostatecznie znaczna część mieszkańców Heinrichsdorfu wróciła do swych domostw.
Pałac i majątek ziemski opuszczony przez von Bredowów zajęły na krótko wojska sowieckie. Wiosną 1945 r. rozgrabiono co cenniejsze wyposażenie pałacu. Polskie władze przemianowały Heinrichsdorf na Henrykowo. Jednakże już w 1947 r. dokonano ponownej zmiany nazwy na obecne Siemczyno.
Majątek ziemski w roku 1949 r. przekształcono w Państwowe Gospodarstwo Rolne Siemczyno, które zlikwidowano w 1953 r. Następnie powstała Spółdzielnia Produkcyjna ?Kłos? pomimo trudnych początków okazała się sprawnie działającym przedsiębiorstwem. Przez dziesiątki lat oferowała ona pracę mieszkańcom wsi i okolic.
Staraniem miejscowego nauczyciela Henryka Leszczyńskiego doprowadzono w roku 1950 do przeniesienia do pałacu szkoły podstawowej, co z pewnością zapobiegło dalszej dewastacji tego obiektu. W okresie wakacji mieścił się tu ośrodek kolonijny. Szkoła w pałacu funkcjonowała do początku 1986 r. kiedy to po katastrofie budowlanej ją zamknięto, a młodzież szkolną przeniesiono do Czaplinka.
19 marca 1960 roku Pałac wpisano do rejestru zabytków pod nr 249, zaś 20 lat później 12 czerwca 1980 roku do rejestru zabytków pod nr 1103 wpisano przypałacowy park.
W latach 1986-90 pałac nie miał gospodarza i coraz bardziej podupadał. Pod koniec 1990 r. pałac sprzedano prywatnym osobom, które nie podjęły jakichkolwiek działań w celu jego ratowania lub renowacji. W 1999 r. pałac stał się własnością braci Andziaków, którzy wcześniej odkupowali go częściami, min. w wyniku licytacji komorniczej. Nowi właściciele przystąpili niezwłocznie do prac zabezpieczających przed dalszą degradacją tego unikatowego zabytku.
Kolejnym ważnym krokiem było odkupienie w 2002 r. przez właścicieli pałacu znacznej części zabudowań folwarcznych oraz ziemi należących do Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Siemczynie. Kompleks budynków, historycznie stanowiący zespół pałacowo-folwarczny, położonych wzdłuż drogi krajowej nr 20 poddano szeroko zakrojonej renowacji.
Mając na uwadze dobro zabytkowych obiektów Siemczyna z inicjatywy właścicieli pałacu założono i 14 grudnia 2005 roku zarejestrowano Henrykowskie Stowarzyszenie w Siemczynie, któremu właściciele powierzyli w użytkowanie pałac i park. Odtąd Stowarzyszenie, zwane w skrócie HSS, dąży z uporem i nieustępliwością do odtworzenia zarówno architektonicznego, jak i historycznego piękna tego obiektu.
W czerwcu 2009 roku zakończono remont i przekazano do użytkowania na hotel całą część folwarczną (była chlewnia, obora, stajnia i oficyna).
Obecnie w odremontowanych pałacowych piwnicach oraz na strychu mieszczą się dwa muzea: ?Pałac Siemczyno w epoce baroku? oraz ?Uniwersalium Rzemiosł Różnych?.